(cz.V) Dziewanna i ten tego z tym tam. Gwarkowie Szturmuja Sudety, czyli GSS po raz piaty.

Słoneczny i ciepły weekend 16 i 17 maja 2015r. wreszcie nadszedł. Buty i kijki śpiace smacznie od ostatnich podbojów Gór Kruczych zostały brutalnie zbudzone o świcie. Pora wrócić na szlak. Tym razem pod wieloosobowym przewodnictwem z głównym akcentem na kol. Witka Telusa (ministerstwo finansów i transportu), kol. Edwarda Ladę (ministerstwo nauki i szkolnictwa wyższego), kol. Andrzeja Wiśniewskiego (ministerstwo rozwoju regionalnego i ministerstwo zdrowia) oraz kol. Roberta Domańskiego (ministerstwo kultury i sztuki).

Wyruszyliśmy z samego rana do Grzęd Górnych, po drodze „wpadajac” na chwilę do „Andrzejówki”, gdzie dołaczyła do naszej 16-osobowej grupy wierna uczestniczka z Wrocławia. Na szlak udało się wejść około 9:00.

Pierwsze kroki to niezbyt męczace wejście na szczyt Lesistej Wielkiej (851m). Powolutku zdobywaliśmy kolejne metry podejścia, co raz podziwiajac wyjatkowo malownicze widoki (ze szczególnym uwzględnieniem Śnieżki i takich tam… tego…). Na szczycie poważne wyzwanie detektywistyczne – gdzie się schowały szczeliny wiatrowe? Obeszliśmy okolice szczytu dookoła wypatrujac czegoś zbliżonego do szczelin, ale… no chyba się zapadły pod ziemię. Nie udało się i już. No chyba, że szczeliny to ten z tym tam, ale nie to tu tylko ten obok.

Ze szczytu Lesistej Wielkiej zrazu łagodnie, potem znacznie mniej łagodnie, a pod koniec to całkiem ostro w dół – w kierunku zabudowań Ługowiny (dziś to już osiedle Mieroszowa). Szlak sprowadził nas wprost w gościnne objęcia „Edenu”. Ogórkowej nie było, ale był kot i zimne piwo. I też dobrze. Dalej trochę mało ciekawie droga do Sokołowska. Po dotarciu do uzdrowiska rolę przewodnika przejał kol. Edward Lada i oprowadził nas po zabudowaniach dawnego uzdrowiska a także przedstawił mała cerkiewkę w sercu Sokołowska. Po dość długiej wizycie zeszliśmy znów na szlak i powędrowaliśmy w kierunku groźnie spiętrzonego masywu Bukowca (886m). Trzeba przyznać, że ta góra naprawdę daje się we znaki. Najpierw bardzo długie i bardzo strome wejście waska ścieżka wśród kamieni, a potem wijace się wśród skał zejście po kamienistych stokach. Do schroniska „Andrzejówka” dotarliśmy tuż przed 18:00, bardzo mocno zmęczeni. Pyszny posiłek jednak wrócił nam siły, tak, że już przy rozgrywkach w kości czas płynał niepostrzeżenie. Północ jednak pognała nas do snu.

Rano w niedzielę – śniadanie i w drogę. Tym razem dużo łagodniejszy poczatek. Wejście na Klina (869m), potem Turzynę (893m) i wreszcie dotarliśmy do Skalnej Bramy, gdzie udało się zrobić dłuższy postój z ogniskiem. Ze Skalnej Bramy ścieżka sprowadziła nas długa, stroma i kręta leśna ścieżka aż do zabudowań Rybnicy Małej. Z Rybnicy Małej znów mocno w górę – na Przełęcz pod Wawrzyniakiem (568m) i ponownie w dół, stromo i trudno – do stacji kolejowej Jedlina Zdrój. Ze stacji już łagodnie do Jedlinki i szybka decyzja – idziemy zwiedzać okolice Pałacu Jedlinka. Najlepsza częścia zamku okazał się jednak nowiutki minibrowar, gdzie doczekaliśmy na transport powrotny.

Wszystko co miłe się jednak kończy. Następny krok to już znane i lubiane Góry Sowie. Zapraszamy już dziś na etap VI naszej wędrówki. Planowany termin to 27 i 28 czerwca 2015r. Trasa będzie długa, ale chyba nie tak męczaca jak w Górach Suchych. Planujemy ambitnie dotrzeć z Jedlinki aż do Przełęczy Srebrnej, z przerwa na Przełęczy Jugowskiej.

Tak że, ten, tego…

Ten z tym tam, ale nie ten od tamtego.

Wzór wypełnienia ksiażeczki GOT: