(cz.X) Groźne Spojrzenie Skalnika, Gwarkowie wędruja dalej

Sobota, 23 kwietnia 2016r. zapowiadała się bardzo miło. Choć rano dało się odczuć ziab, to jednak temperatura dość szybko wzrastała. Dzięki „SmileBusowi” dotarliśmy sprawnie do Wambierzyc, gdzie dołaczyli do nas turyści z SKKT Szkoły Podstawowej nr 7 pod wodza kol. Ireny Caryk i Jana Okońskiego. Razem na trasę wyruszyło nas 34 uczestników. Kierownictwo wycieczki objał kol. Witold Telus, wspierany merytorycznie przez Honorowego Przodownika Turystyki Górskiej, kol. Czesława Dominasa.

Powoli, wśród coraz wspanialszych panoram, wspinaliśmy się w kierunku krawędzi Gór Stołowych. Najpierw masyw Drzewiny (525m), potem śmiałe podejście na Wysoki Wygon (565m) i wreszcie krótki postój przy resztkach starej studni w Studziennej. Po drugim śniadaniu dalej, bardzo stromo w górę do węzła szlaków przy skale „Rogacz”. Sama skała skrywała się w gęstym lesie, więc była raczej słabo widoczna. Od tego miejsca wędrowaliśmy „krzywa droga”, mijajac nieco z boku główne formacje skalne „Skalnych Grzybów”. Dopiero niedaleko „Skalnych Wrót” pojawiły się bliżej nas różne ciekawe skałki – „Hamburger”, „Oreo” czy „kupa dinozaura”. Nieco zmęczeni zrobiliśmy sobie kolejny odpoczynek na parkingu przy Szosie Stu Zakrętów. Potem „Droga Nad Urwiskiem”, nawet dość wygodna – w kierunku dwóch punktów widokowych – trochę groźnej „Głowie Króla”, a potem melancholijnej „Ochocie Magdaleńskiej”. Wreszcie dotarliśmy do Rozdroża nad Skalnymi Wrotami, gdzie oczom naszym ukazało się potężne podejście do Popielnego Kamienia. No cóż… Góry Stołowe maja swoje bardziej męczace ścieżki. Sapiac i dyszac wyszliśmy ostatecznie do podnóża Szczelińca Wielkiego. Chwila refleksji nad Karłowem i zaduma nad tablica informujaca o zamkniętej trasie turystycznej na Szczelińcu i cóż… w drogę do naszego miejsca noclegowego – tym razem gościła nas „Szczelinka” w Pasterce. Klimatyczne miejsce, ale z cała pewnościa mamy po tamtym wieczornym spotkaniu pewien… niedosyt.

Już w nocy okazało się, że Duch Gór, Liczyrzepa niezbyt nam sprzyja. Najpierw deszcz, potem deszcz ze śniegiem, a wreszcie sam śnieg. Biały puch pokrył cała okolicę. W niedzielny poranek wyszliśmy otuleni w ciepłe kurtki, czapki i rękawice. Szczeliniec okrażyliśmy szlakiem niebieskim i powróciliśmy na szlak czerwony w Karłowie. Najpierw dość miło główna droga, potem ciekawie zboczami Ptaka (841 m). W asyście szybko zmieniajacej się pogody (na przemian słońce i śnieżna krupa) dotarliśmy do ruin Fortu Karola. Piękny widok na okoliczne pasma górskie i ostatni rzut oka na Szczeliniec. Dalej – niczym kozice – skakanie po skałkach na Skalniaku. Trasa niezbyt trudna technicznie, ale wymaga sporego zaangażowania. Bardzo intrygujaca kompozycja mokradeł, skał i piasku przetykana nisko pochylonymi drzewkami karłowatymi.

Nieco już zmęczeni dotarliśmy do Błędnych Skał. Niestety i pogoda nie taka i trasa formalnie zamknięta, więc zrezygnowaliśmy z labiryntów skalnych. Drugie śniadanie i dalej w drogę w kierunku Jakubowic i Kudowy Zdroju. Na szczęście pogoda robiła się coraz przyjemniejsza. Wkrótce zanikł śnieg, drogi wyschły i wyjrzało słońce. Do Kudowy Zdrój dotarliśmy już porzadnie zmęczeni. Po ponad godzinnym odpoczynku w Parku Zdrojowym przyszła pora na niezawodny „Smilebus” i powrót do domu.

Minęła nam już połowa drogi. Za nami łacznie 235 kilometrów trasy, przed nami kolejne 209.

Wszystkim wytrwałym wędrowcom gratuluję siły i odwagi i już czekam na spotkanie z Wami na kolejnym, 11 spotkaniu z GSS.

Wzór wypełnienia ksiażeczki GOT: