Koło PTTK im. Gwarków Noworudzkich w Nowej Rudzie

IV wycieczka z cyklu „Tysięczniki Ziemi Kłodzkiej – Góry Bialskie” była rekordową, w której zdobyliśmy aż sześć szczytów i przeszliśmy tylko 13 kilometrów. Trasa naszej wycieczki przebiegała następująco: Startujemy z Medvedi bouda w Czechach – bez szlaku leśnymi drogami na Jawornik Graniczny 1030m – następnie zielonym na Rude Krzyże 1053m – dalej zielonym do przełęczy, z której przeszliśmy na Dukt nad Spławami i kolejno leśną ścieżką na Białą Kopę 1033m – z której powróciliśmy na przełęcz pod Rudymi Krzyżami i dalej zielonym na Rudawiec 1112m – następnie na Iwinkę 1076m – a później bez szlaku leśnymi drogami na Dział 1027m – skąd kontynuując wędrówkę bez szlaku leśnymi drogami wróciliśmy do Medvedi boudy w Czechach.

20 lipca 2024 roku połączone siły 7 noworudzkich „Gwarków” i 6 czeskich turystów z KCT Broumov wyruszyło na szlaki Wzgórz Włodzickich wokół Nowej Rudy. Prowadzącą grupę była Jaroslava Chaloupková, przewodnik z KCT.
Wędrówkę rozpoczęliśmy od zwiedzania słupieckich atrakcji: Kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej, potem Kaplica Ewangelicka, dalej dawny browar i fabryka likieru jeżynowego i potem resztki zabudowań pałacowych hrabiego von Pilati.
Ze Słupca mozolnie, szlakiem czerwonym wspięliśmy się ul. Połoniny i przez drogę krzyżową do Sanktuarium MB Bolesnej na Kościelcu, a dalej na wieżę widokową na Górze Wszystkich Świętych (648 m. n.p.m.).
Z Góry Wszystkich Świętych szlakiem zielonym, poprzez Dolinę Szczypu weszliśmy na Górę św. Anny (647 m. n.p.m.), gdzie podziwialiśmy widoki z drugiej wieży widokowej.

Na szczycie grupa się „rozmontowała”, ponieważ nasi przyjaciele z KCT mieli inną godzinę odjazdu powrotnego autobusu do Broumova niż my, tak więc pożegnaliśmy się i cóż… do zobaczenia na innej trasie

Zdjęcia: Edward Lada

1 2 ►

Wzór wypełnienia książeczki GOT:

13 lipca 2024r. 11-osobowa grupa Gwarków wybrała się w (niezbyt) odległe Kocie Góry. Jest to „marketingowa” nazwa obszaru Wzgórz Trzebnickich, których najwyższe pasmo – Pasmo Ciemnej Góry – znajduje się na północ od Wrocławia, pomiędzy Obornikami Śląskimi a Trzebnicą.

Do Obornik Śląskich przyjechaliśmy porannym pociągiem KD z Kłodzka i – po kawie w „Żabce” ruszyliśmy szlakiem niebieskim przez miasteczko uzdrowiskowe.

Pierwszy punkt to Góra Holtei’a (245 m. n.p.m.) z punktem widokowym na Nizinę Śląską („Belweder”). Nawet jakaś pieczątka była do przybicia.

Dalej przez kompleks leśny otaczający Oborniki Śląskie, zboczami Żniwnej Kopy (240 m. n.p.m.) do Kuraszkowa – wsi słynącej z „Akademii Rycerskiej” i „Papugarni”. Działa to Schronisko PTSM „Dworek”. Tu niestety pogoda trochę się popsuła i pojawiła się mżawka. Niezbyt dotkliwa, ale okoliczne trawy zrobiły się bardzo mokre, co trochę utrudniło wędrówkę.

Szlak niebieski zaprowadził nas do podnóżna Góry Gnieździec (227 m. n.p.m) i na Przełęcz Piekarską (220 m. n.p.m.). Niestety oznaczony na mapie punkt odpoczynkowy okazał się mocno zdewastowaną ławką z połamanym stolikiem, więc raczej nie skorzystaliśmy.

Dalej lasem, pomiędzy Kuraszowską Górą (226 m. n.p.m.) a Piekarską Górą (237 m. n.p.m.) dotarliśmy do Przełęczy Kowalskiej (225 m. n.p.m.), gdzie przy szosie łączącej Kowale i Przecławice rozpoczęliśmy zdobywanie Bukowej Góry (239 m. n.p.m.) – bardzo dobrze wyeksponowanego wzniesienia Kocich Gór. Na szczycie nawet okazyjna tablica i – niestety skradziona pieczątka.

Po zejściu z Bukowej Góry szlak okazał się trochę niedostępny (właściwie to tak nieoczekiwanie się skończył), więc zeszliśmy do Przecławic i dalej poszliśmy szlakiem czerwonym i niebieskim. Tuż na samym początku wsi Rzepotowice skręciliśmy w szlak rowerowy do Malczowa, wsi u podnóża Ciemnej Góry. Z Malczowa – nowo wybudowaną drogą przez jakieś powstające dopiero osiedle – dotarliśmy niemal do samego szczytu Ciemnej Góry (258,3 m. n.p.m.) – najwyższego pasma Gór Kocich. Trzeba przyznać, że sam szczyt niełatwo odnaleźć, bo bronią go potężne siły natury w postaci zarośli. W związku z powyższym punkt szczytowy oznaczono w łatwiej dostępnej leśnej polanie pod szczytem, ale niestety ktoś ukradł tablicę szczytową, więc po wykonaniu zdjęcia tablicę trzeba było „domontować” komputerowo z wykorzystaniem zdjęć z maja 2023 roku.

Z Ciemnej Góry kiedyś prowadził szlak niebieski do Trzebnicy, ale z uwagi na zamknięcie Sadów Trzebnickich trasa została skasowana i tylko niewyraźne ślady dawnego szlaku poprowadziły nas przez niemiłosierne chaszcze skrajem Sadów. Dopiero bliżej Sadowego Wzgórza (256 m. n.p.m.) trafiliśmy na jakąś lepszą ścieżkę, która ostatecznie dość wygodnie wyprowadziła nas na szosę łączącą Malczów i Trzebnicę.

Mijając Farną Górę (258 m. n.p.m.) – drugie co do wysokości wzniesienie Kocich Gór – dotarliśmy wreszcie do Trzebnicy. Po posiłku w kurczakowej restauracji poszliśmy zwiedzać Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy, a potem już na pociąg (albo KKZ) do Wrocławia, skąd dalej pociągiem – do Kłodzka.

Dziękuję wszystkim za wtrwałość!

Przewodnik Sudecki, Witold Telus.

Zdjęcia: Monika Telus, Wacław Koch.

Wzór wypełnienia Książeczki Odznaki Turystyki Pieszej (OTP):

W dniu 29-06-2024 r. Gwarkowie Noworudzcy i ich przyjaciele wybrali się samochodami na wycieczkę w masyw Śnieżnika. Pojazdy zaparkowaliśmy przy szlaku niebieskim przy Leśniczówce Kamienica. Wspólna fotka przy kopii obrazu Matki Bożej Pięknej Miłości przywiezionej z Bieszczad i wyruszyliśmy mozolnie pod górę na zdobycie wieży na Śnieżniku. Pierwszy odpoczynek przy wiacie przy Rozdrożu pod Porębkiem ( I śniadanie smakowało ). Od tego miejsca ostro pod górę aż do rozdroża na Stromą a potem łagodnie do Schroniska PTTK na Śnieżniku – odpoczynek na posiłek, uzupełnienie płynów, pieczątek w Schronisku. Po odpoczynku wyruszyliśmy pod górę do wieży na Śnieżniku i szczytu – celu wyprawy . Oczywiście obowiązkowe wyjście na wieżę , pamiątkowe zdjęcia, odpoczynek i powróciliśmy bezpiecznie tą samą trasą do miejsca rozpoczęcia wycieczki.

Dziękuję wszystkim uczestnikom wycieczki.

Wycieczkę prowadzili: PTG Andrzej Wiśniewski i PTG Edward Soja – dokumentacja fotograficzna E. Soja kol. Wacek Koch.

1 2 ►