W bardzo upalną niedzielę, 29 lipca 2018r. na Piekielną Górę zaprosiła noworudzkich „Gwarków” nasza koleżanka – Malina. Przywitania z kwiatami i orkiestrą na stacji kolejowej w Polanicy-Zdroju oczywiście nie było, ale komitet powitalny i owszem. Na przyjeżdżających szynobusem z Nowej Rudy czekali uczestnicy ze Słupca i z Polanicy-Zdroju. Rajd (aczkolwiek niepewnie) poprowadziła sprawczyni imprezy. Na początek nietypowymi ścieżkami przez Park Zdrojowy, między szachami i hortensjami. Potem odpoczynek przy fontannach i dalej w górę, mijając po prawej szpital. Dalej w kierunku Piekielnej Przełęczy i wreszcie do domu naszych miłych gospodarzy. Tu już czekało na nas ognisko, ciasta, poczęstunki i wiele barwnych opowieści. Tu prawdziwy podziw dla kol. Zbigniewa, który własnym rękami zbudował całe to królestwo. Po posiłu kol. Czesław Dominas przeprowadził konkurs „coś na literę”.
Po wizycie dalsza droga to podejście na Zamek Leśna z XIX wieku, dawniejszą posiadłość Hochbergów i Kleinów. Rzut okiem z Orlich Skał i strome zejście w dolinę Bystrzycy Dusznickiej. Jeszcze przejście na stację Szczytna i wreszcie wyjazd klimatyzowanym szynobusem do domu.
Serdecznie dziękujemy kol. Malinie za gościnę. Postaramy się odwdzięczyć jak najprędzej.
Wpis do książeczki GOT:
Data: 29.07.2018 Grupa górska: S.13 Trasa: Polanica-Piekielna Góra-Zamek Leśna-Szczytna Punktacja: 4+2+1=7 pkt Przodownik: tak
Góry Orlickie 21-07-2018 r. były celem naszej wędrówki. W drodze do Neratova, krótko zatrzymujemy się w Niemojowie, gdzie zwiedzamy m.in. uroczy Zajazd Gościniec z figurami Don Kichota, Dulcynei i Sancho Pansy, porządkowane ruiny Dworu Sołtysów z XVI w, otoczenie kościoła (4 epitafia – jedno założyciela Niemojowa nadleśniczego cesarskiego Hrabstwa Kłodzkiego Leonarda Veldhammera). Z Neratova niebieskim szlakiem idziemy w kierunku Twierdzy Haniczka, po drodze odwiedzając Kaplicę św. Anny, która stała na Anenskym Vrchu od 1776 r., a w 1937 r. z powodu budowy na szczycie umocnień obronnych została przeniesiona do przysiółka Hadinec. Przy twierdzy obok T-34 (nie „Rudy”) robimy pamiątkową fotkę. Twierdza budowana 1936-38 r. składała się z 6 bunkrów połączonych podziemnymi korytarzami o łącznej długości 1,5 km. Na szczycie Anenskyego vrchu 992 m npm. z 17 m wieży widokowej podziwiamy panoramę okolicznych gór (opis na tablicach). Po dojściu do Neratova zwiedzamy kościół Wniebowzięcia Maryi Panny . Miejsce to jest słynne jako miejscowość pielgrzymkowa (w XVII w. w ciągu 15 lat było 1481 uzdrowień ) i miejscem, gdzie chętnie zawierany jest sakrament małżeństwa (akurat trafiamy na ślub, a w okresie 15 lat uzdrowień zawarto również 4794 śluby). Przy bunkrze Prusek konkurs strzelania i konkurs jednego pytania kol. Czesława Dominasa wygrała kol. Elżbieta Karpiel, gratulujemy postawy i celności, tak trzymać!.
Jak zwykle zapraszamy na kolejne wędrówki.
Edek Lada.
Wzór wypełnienia książęczki GOT
Data odbycia wycieczki
Trasa wycieczki
Nr grupy górskiej wg reg. GOT
Punktów wg reg. GOT
Czy przodownik był obecny
Podpis i nr legitymacji przodownika turystyki górskiej
W dniu 14.07.2018 r. pięcioro „gwarków noworudzkich” udało się na zaplanowana wycieczkę do stacji Ścinawka Średnia szynobusem KD, w którym jechała koleżanka z Wrocławia i dołączyła do nas. Na stacji krótki rys historyczny i wymarsz czerwonym szlakiem im. M. Orłowicza w kierunku Księżna i wieży widokowej na Górze Wszystkich Świętych. Trasa cały czas pod górę w upalnym słońcu dała się we znaki ale ognisko i upieczone kiełbaski pozwoliły na regenerację sił. Na szczycie niespodzianka w postaci konkursu rzucaniem podkowami przygotowanego przez Andrzeja Wiśniewskiego – konkurs wygrał Kacper Spyrka. Drugi konkurs, jednego pytania, przygotował kolega Czesław Dominas – pytanie jaka roślina ma 10 nóg? Konkurs wygrała koleżanka z Wrocławia Maria Jankowicz.
Na szczycie góry spotkaliśmy wycieczkę ze Ślaska – grupa sportowa, której to kolega Czesław opowiedział, że nasz teren jest czerwony, bo mieszkały tutaj smoki i gdy je zabijano to krew wsiąkała w ziemię i dlatego ziemia i skały są czerwone. Oczywiście informacja została sprostowana, ale legenda ciekawa. Po wypoczynku i w dobrych humorach, mając na uwadze zbierające się czarne chmury, udaliśmy się do Nowej Rudy trochę zmodyfikowanym szlakiem ( dawnym zielonym, trasą dwóch wież, polną drogą do ulicy Kołowej i Starą Osadą) zakończyliśmy rajd na Rozwidleniu pod MOK. Kilku „gwarków” odprowadziło koleżankę z Wrocławia na dworzec PKP z skąd udała się zadowolona w drogę powrotną do domu z obietnicą ponownego wymarszu z nami za tydzień.
„Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród” – początek słynnej „Roty” stał się inspiracją do zorganizowania lokalnego spaceru z wykorzystaniem nowo oznakowanego „Górniczego Szlaku Młoteczkowego”. W niedzielę, 8 lipca 2018r. grupę 5 (i pół) uczestników poprowadził Przodownik Turystyki Górskiej, kol. Witold Telus.
Na początek stacja „Zdrojowisko” i wędrówka czarnym szlakiem pod górę wzniesienia Włodyka (682m), przez las mieszany z dużą ilością modrzewi. Podejście niezbyt trudne, więc można polecić każdemu turyście. Gdyby jednak ktoś chciał ułatwić sobie podejście to można skorzystać z biegnącego prawie równolegle czarnego szlaku rowerowego, który wspina się na to samo zbocze nieco dłużej, ale przez to mniej stromo. Blisko samego szczytu spotykamy stare umocnienia – wejścia do podziemnych sztolni i kanałów wentylacyjnych, pozostałości kompleksu „Riese”. Tu też dochodzi tzw. „betonówa”, czyli leśna droga transportowa z Ludwikowic, wzmocniona betonowymi panelami. A zatem poszły konie (tzn. „Gwarkowie”) po betonie! Niedaleko od szczytu trafiamy na węzeł szlaków, ustawiony niedawno siłami naszych znakarzy z Koła. Skręcamy w lewo, docierając do punktu widokowego nad osiedlem Orkany.
Ślady ognisk dowodzą popularności tego miejsca. Piękny, panoramiczny widok na całe miasto. W oddali widać Śnieżnik (a nawet Góry Złote), przez przełęcz pod Boguszą prześwituje Velka Destna w Górach Orlickich. Niedaleko widać pięknie Słupiec z górującą nad nim Wieżą Wspinaczkową, gdzie szlak „młoteczkowy” ma swoje zakończenie. Spod Orkan schodzimy praktycznie niewidoczną ścieżką, przez trawę „posampas” w kierunku podwójnego wiaduktu kolejowego w Ludwikowicach. Dalej, obok Polany Wiertników droga schodzi do obwodnicy Nowej Rudy. Obok ekranów dźwiękochłonnych spotykamy ładny okaz dziewanny. Przechodzimy przez chodniki przy rondzie i docieramy do „Doliny Włodzicy” – punktu orientacyjnego położonego przy moście, na samej granicy Nowej Rudy. Dalej znów stromo w górę, w ulicę Jawornik, podziwiając krajobrazy Gór Sowich, Wzgórz Wyrębińskich, a później nawet Gór Bardzkich. Wreszcie docieramy do kaplicy na Jaworniku. Teraz powoli w dół, w kierunku Doliny Szczerbnicy. Po drodze mnóstwo dojrzałych malin, dzikich wiśni i czereśni. W tym roku dzika czereśnia praktycznie wszędzie wydała obfitość słodkich i zadziwiająco dużych owoców. Dzika wiśnia za to jak zwykle gorzka i cierpka.
Teraz znów pod górę, w kierunku coraz lepiej widocznej wiaty i miejsca odpoczynku. To bardzo ładny punkt widokowy i nieźle zorganizowane miejsce dla turystów. Skorzystaliśmy z miejsca na ognisko (nawet z grillem). Podczas przygotowań odwiedził nas szósty uczestnik, niestety Andrzej był tylko na chwilę. Szkoda. Pora zbierać się do domu. Po chwili namysłu schodzimy ze szlaku i kierujemy się do ul. Polnej, która prowadzi przez nieco podmokłą łąkę do ul. Jedności. Potem pod górę do przełęczy u stóp Boguszy i już prosto do Nowej Rudy, mijając po drodze Cmentarz Komunalny i Osiedle Piastowskie.
Dziękuję uczestnikom za miły spacer i zapraszam na Szlak Zamków Piastowskich!
Wzór wypełnienia książeczki GOT:
Data odbycia wycieczki
Trasa wycieczki
Nr grupy górskiej wg reg. GOT
Punktów wg reg. GOT
Czy przodownik był obecny
Podpis i nr legitymacji przodownika turystyki górskiej
czerwca 2018r. z inicjatywy Urzędu Miasta i Gminy Radków oraz Polskiego Towarzystwa Turystyczno Krajoznawczego, Oddziału „Ziemi Kłodzkiej” w Kłodzku zorganizowano I Złaz Gwiaździsty pod nazwą „Stąd do Wambierzyc”. Rajd był jednocześnie inauguracją turystyczną obchodów 800-lecia Wambierzyc.
Grupy turystyczne z: Dusznik-Zdroju, Kudowy-Zdroju, Kłodzka i Nowej Rudy podzieliły się na trzy wycieczki: Grupa nr 1 wędrowała trasą Karłów – Skalne Grzyby – Wambierzyce, pod kierunkiem Przewodnika Sudeckiego kol. Zbigniewa Gołębia. Trasa o długości około 16 km wiodła przez najpiękniejsze części Gór Stołowych, u podnóża Szczelińca Wielkiego i pomiędzy formacjami skalnymi „Skalnych Grzybów”.
Grupa nr 2 wyruszyła z Kłodzka, przez Korytów, Suszynę i Raszków, pod kierunkiem Przodownika Turystyki Górskiej, kol. Piotra Janowskiego. Trasa o długości 17 km wiodła urokliwą Kotliną Kłodzką, obok pałacu w Korytowie i wieży widokowej „Suszynka”. Grupa nr 3 wyruszyła z Dusznik-Zdroju, przez Batorów, Hutniczy Most i Studzienno, pod kierunkiem Przodownika Turystyki Pieszej, kol. Andrzeja Berczyńskiego. Trasa o długości 17 km prowadziła „szlakiem skalnych grzybów” oraz Głównym Szlakiem Sudeckim, przez formacje skalne zwieńczające południowe i północne krawędzie Gór Stołowych.
Na metę dotarło około 50 turystów. Zebranych przywitał Burmistrz Miasta i Gminy Radków, Pan Jan Bednarczyk, następnie głos zabrał proboszcz Parafii i Kustosz Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin i Patronki Ziemi Kłodzkiej. Przybyłych powitała także Inspektor ds. Komunikacji Społecznej i Promocji Urzędu Miasta i Gminy Radków, Pani Małgorzata Matusz. Na koniec w imieniu Oddziału PTTK „Ziemi Kłodzkiej” głos zabrał Wiceprezes Zarządu Oddziału, Przodownik Turystyki Górskiej, kol. Witold Telus. Dalsze części uroczystości działy się już na placu przy Remizie OSP w Wambierzycach, pod czujnym okiem Prezesa OSP, Pani Agnieszki Klincewicz.
Na początek coś smacznego – wambierzycka grochówka i smakołyki autorstwa Koła Gospodyń Wiejskich z Wambierzyc. Następnie loteria fantowa – organizatorzy ufundowali liczne nagrody rzeczowe: albumy o Górach Stołowych, książki kucharskie z sudeckimi przepisami, bilety do kina, zaproszenia na kolacje itp.
O godzinie 16:00 zwieńczenie imprezy – występ chóru „Poznańskie Słowiki” w Bazylice wambierzyckiej. Na koniec autokary odwiozły turystów do najbliższej stacji kolejowej, skąd można było bezpiecznie wrócić do domów. Turystyczna brać Ziemi Kłodzkiej z zaciekawieniem wita nową inicjatywę turystyczną u podnóża Gór Stołowych. Warto pamiętać, że to właśnie Wambierzyce stały się kolebką ruchu turystycznego po 1945 roku. Może właśnie nadeszła pora powrotu do źródeł? Wieża widokowa „Suszynka” i taras widokowy na wzgórzu Guzowata to coraz silniejsze akcenty rosnącej mody na Gminę Radków. Mamy nadzieję, że wambierzyckie uroczystości wpiszą się na stałe w kalendarz imprez turystycznych na Ziemi Kłodzkiej.
W tym roku „Noc Świętojańska” w naszym kole przybrała trochę inną formę. Większość uczestników to członkinie NUTW, a więc impreza odbyła się w Słupcu. Termin rozpoczęcia wyznaczono na godzinę 16:30 w pobliżu MOK. Uczestniczki zgodnie z „wielowiekową” tradycją były ubrane kolorowo z kwiatami i wiankami. Przebrania przypominały bajkowe czasy. Zebrało się około 50 osób i wspólnie powędrowaliśmy do starego parku nad potok Dzik. Wcześniej jednak pod wodzą Ani Szczepan wstąpiliśmy do „Eweliny” żeby złożyć życzenia imieninowe koleżance Wandzie. Po odśpiewaniu tradycyjnych „sto lat” udaliśmy się nad wodę. Po chwili potok Dzik mienił się kolorami kwiatów od puszczonych wianków. Po ich spłynięciu na placu obok zaczęły się śpiewy i pląsy. Ania opowiedziała o tradycji nocy świętojańskiej, nazywanej kiedyś nocą Kupały, znowu śpiewy i pląsy. Wybrano też najładniejsze stroje i przebrania. Trzy najładniejsze, ocenione przez wszystkich, zostały nagrodzone tradycyjnymi nagrodami kolegi Czesława Dominasa. Po wspólnej radości powoli ruszyliśmy w stronę restauracji „Zapiecek”, gdzie czekał na wszystkich poczęstunek i dalsze rozmowy i żarty. Po konsumpcji znów wspólne śpiewy – śpiewniki wcześniej przygotowane. Wreszcie radośni i syci wrażeń powoli rozeszliśmy się do domów.
18 czerwca partnerzy projektu polsko-czeskiego „Przekraczamy Granice” wraz z Kołem PTTK w Nowej Rudzie oraz członkami SKKT-PTTK Szkoły Podstawowej w Nowej Rudzie – Słupcu wzięli udział w uroczystym otwarciu tras questowych.
Już od godzin porannych grupa młodzieży pod kierunkiem kol. Jana Okońskiego dokonała inauguracyjnego przejścia trasy „turystycznej”, czyli: Kościół św. katarzyny – Kościelec – Góra Wszystkich Świętych – Dolina Szczypu – Góra Świętej Anny – Kapliczki Dżumowe – Kościół pw. św. Mikołaja – Ratusz, rozwiązując po drodze 11 zagadek questowych.
Po dotarciu na oficjalne uroczystości o godzinei 12:00 dołączyli do grupy gości i organizatorów spotkania. Po oficjalnych prezentacjach nowego produktu turystycznego wszyscy, pod kierunkiem Honorowego Przodownika Turystyki Górskiej, kol. czesława Dominasa, ruszyli na trasę drugiego questu „staromiejskiego”. A czy quest się powiódł? No cóż… zawsze można sprawdzić swoją wiedzę w noworudzkich „ustach prawdy”…
Tradycyjnie jak co roku, zostaliśmy zaproszeni na Putovani Broumovskem. Trasę jednak zmodyfikowaliśmy i ruszyliśmy pod prąd, odwrotnie od innych uczestników. Z Broumova nasz kierunek to Ameryka, restauracja u stóp Hvezdy, gdzie mieliśmy pierwszy posiłkowy odpoczynek Trafiliśmy tam bez wiz, prezydent Trump miał jednak wolne i go nie spotkaliśmy. Schodkami mozolnie wspięliśmy się na Hvezdę turystyczne centrum Broumovskich Sten. Pierwsza wzmianka o Hvezdzie pochodzi z 1670 r, kiedy postawiono drewniany krzyż z umieszczoną na nim gwiazdą. Gwiazda zdobiła wcześniej klasztorną Czerwoną Wieżę w Broumovie, która jednak spłonęła w 1664 r. W latach 1732-33 wg projektu K. I. Dientzenhofera, wybudowano Kaplicę Marii Śnieżnej, na szczycie której, umieszczono pozłacaną gwiazdę. W 1856 r. otwarto schronisko w stylu szwajcarskim, gdzie na tarasie nad urwiskiem można coś skonsumować, podziwiając piękną panoramę gór. Dalej wędrówka między ciekawymi skałami : żółw, kotka, leżący mnich, tłuścioch i dochodzimy do Supi hnizdo-sępiego gniazda, wybitnego punktu widokowego ( min. za Hvezdą widać było dalej Karkonosze z Śnieżką). Dalej z wierzchowiny Broumovskich Sten schodzimy do Krinic, skąd kierujemy się do Bromova, mety naszego rajdu. Pogoda dopisała, towarzystwo i humory też, więc zapewne wrócimy tu za rok.
Edek Lada.
Wzór wypełnienia książeczki GOT:
Data odbycia wycieczki
Trasa wycieczki
Nr grupy górskiej wg reg. GOT
Punktów wg reg. GOT
Czy przodownik był obecny
Podpis i nr legitymacji przodownika turystyki górskiej
Całkiem niedaleko, bo wystarczy dojechać do Karłowa, aby pospacerować dnem pradawnego morza kredowego istniejącego na terenie Gór Stołowych. Takich miejsc jest tylko kilka na świecie – my mamy je w zasięgu ręki. No więc 9 czerwca (miniona sobota) ponad 20-osobowa grupa Noworudzkich Gwarków (PTTK) i AniKiji (NUTW) stawiła się zgodnie na Lisiej Przełęczy, skąd rozpoczęła przejście malowniczej trasy. Na początek został osiągnięty Narożnik, chociaż w czasie nieco dłuższym podano na szlakowskazie, bo w 10 minut to chyba biegiem. Po złapaniu oddechu i sesji fotograficznej ruszyliśmy dalej niebieskim szlakiem zaglądając oczywiście na wszystkie punkty widokowe. Nadwątlone siły po drodze wzmocniliśmy tradycyjnymi krówkami i jagodami, których już sporo było na krzakach, nie zapominając oczywiście o zapach z własnych plecaków. Ponieważ naszym celem były Białe Skały, pozostawiliśmy szlak niebieski i dalej poprowadził nas szlak zielony – aż do żółtego, którym dotarliśmy w najpiękniejsze miejsce naszej trasy. Po miękkich, leśnych ścieżkach szło się nad wyraz dobrze, ale było też trochę trudniejszych przejść, najeżonych dużymi kamieniami gdzie starszym paniom szarmancko pomagał przewodnik wycieczki – Przodownik Turystyki Górskiej kol. Edward Soja. Pogoda trochę nas postraszyła grzmotami, ale burza szczęśliwie przeszła bokiem, a tylko deszczu nam nie oszczędziła. Ale było ciepło, towarzystwo i humory doborowe więc nikt za bardzo nie zwracał uwagi na to że pada, co zresztą trwało krótko. Widoki bajkowych, białych skał pobudzały wyobraźnię, acz nasze skojarzenia nie do końca odpowiadały opisom podanym tu i ówdzie na mapach (i znowu może wziąć przykład z sąsiadów ? – tam każda wyjątkowa skałka ma swój opis i kierunkowskaz). Góry Stołowe mają wiele atrakcyjnych tras, których przejścia już „po cichu” zaczęliśmy planować. No i oczywiście wszystkich chętnych zapraszamy razem z nami – bo „wędrówki fajne są” (parafrazując M.Cybulskiego)!
Noworudzki Uniwersytet
Trzeciego Wieku
Anna Szczepan
fot. E.Lada, A.Szczepan
Wzór wypełnienia książeczki GOT:
Data odbycia wycieczki
Trasa wycieczki
Nr grupy górskiej wg reg. GOT
Punktów wg reg. GOT
Czy przodownik był obecny
Podpis i nr legitymacji przodownika turystyki górskiej
12 maja 2018r. już po raz szósty na pięciokilometrową trasę wyruszyła liczna grupa studentów Noworudzkiego UTW, wzmocniona nieco siłami Gwarków Noworudzkich (Koło PTTK), Klubu Seniora Róża oraz przedstawicielami Noworudzkiej Szkoły Technicznej. W tym roku do wspólnego marszu po Złotej Ścieżce zostaliśmy zaproszeni przez Złotostocki UTW . Tak więc punktualnie o godz. 11.00 stanęliśmy pod Ratuszem w Złotym Stoku razem ze złotostockimi i – jak się okazało czeskimi (z pobliskiego Javornika) turystami. Około 100 osobową grupę przywitała Pani Burmistrz Złotego Stoku Grażyna Orczyk i Pełnomocnik ds. UTW PWSZ w Nysie dr Piotr Bernat (PWSZ w Nysie obejmuje patronatem naukowym nasze uniwersytety). Pod przewodnictwem Pani Burmistrz (jak się okazało będącej doskonałym przewodnikiem turystycznym) wyszliśmy z Rynku kierując się na Złotą Ścieżkę. Droga wiodła lekko pod górą, więc po dość szybkim starcie tempo trzeba było trochę zwolnić i dać czas „na złapanie oddechu”. Ten czas wykorzystywała Pani Burmistrz, opowiadając o historii miasta i wydobycia złota, pokazując ciekawe widoki i rzadko odwiedzane przez turystów miejsca, godne jednak zobaczenia. Wdrapaliśmy się więc na Górę Krzyżową by popodziwiać widoki i po drodze przyjrzeć się zadbanym kapliczkom drogi krzyżowej, a na samym szycie stanąć pod ruinami kaplicy św. Anny, gdzie zaczęły się już prace konserwatorskie i przyjrzeć się stojącemu opodal zabytkowemu krzyżowi. Dalej droga biegła już tylko w dół, co od razu dało się zauważyć szybszym tempem marszu. Trasę biegnącą zacienioną leśną drogą, doskonale wybraną na bardzo ciepły dzień, zakończyliśmy przy Muzeum Kopalni Złota. I tu czekała na nas jeszcze niespodzianka – w Biesiadnej Wiatce smakowicie pachniało już pieczonymi kiełbaskami i innymi grillowymi specjałami. Nadwątlone siły zostały wzmocnione i wszyscy z zapałem oddali się śpiewom a i tańcom też. Bardzo zadowoleni z pięknego dnia, zawarcia nowych znajomości i dobrej zabawy łącznie z konkursem jednego pytania przeprowadzonym już na zakończenie przez – jak zwykle, kol. Czesława, wróciliśmy jeszcze rozgadani i roześmiani, naszym „uśmiechniętym autobusem” z oczywiście uśmiechniętym Adamem za kierownicą.
Podczas gdy my pokonywaliśmy Złotą Ścieżkę, druga grupa turystów NUTW – tu wspólnie z Głuszyckim UTW (razem16 osób) – przemaszerowała przepisowe 5 km ….pod palmami na Lazurowym Wybrzeżu, gdzie aktualnie odpoczywają studenci zmęczeni okropnie rokiem akademickim.
Głównym organizatorem VI Ogólnopolskiego Marszu Nordic Walking Studentów UTW jest Stowarzyszenie AKADEMIA ZŁOTEGO WIEKU – UTW w Wejherowie a pozostałe UTW są organizatorami lokalnymi. Temu Marszowi jak i wcześniejszym towarzyszyła wyjątkowa atmosfera, poczucie wspólnoty, ruch na świeżym powietrzu w otoczeniu przyrody, nasza radość i uśmiech – czyli wszystkie cele tej akcji zostały spełnione.
My, noworudzianie serdecznie dziękujemy Złotostockiemu UTW i Pani Burmistrz Grażynie Orczyk, za zaproszenie i wspólnie spędzony wspaniały dzień.
